طبیعت کم تهاجمی:
تکنیک‌های آندوسکوپی ترفین عموماً کم تهاجمی در نظر گرفته می‌شوند، زیرا شامل برش‌های کوچک‌تر یا سوراخ‌های طبیعی برای دسترسی به ناحیه مورد نظر می‌شوند و باعث کاهش ضربه به بافت‌های اطراف می‌شوند.
جراحی‌های باز سنتی، از جمله برخی از روش‌های ترفیناسیون، ممکن است شامل برش‌های بزرگتر و تشریح بافت گسترده‌تر باشد که منجر به آسیب بافتی بیشتر و زمان بهبودی طولانی‌تر می‌شود.
تنوع در تهاجمی:
درجه تهاجمی می تواند بسته به روش خاص و عوامل بیمار متفاوت باشد. در حالی که ترفین آندوسکوپی هدف این تکنیک ها به حداقل رساندن ترومای بافتی است، اما ممکن است بسته به پیچیدگی جراحی و وضعیت بیمار، درجاتی از تهاجمی را شامل شود.
تکنیک‌های سنتی ترفیناسیون نیز ممکن است از نظر تهاجمی متفاوت باشند. برای مثال، ترفیناسیون سوراخ سوراخ کوچک برای دسترسی به مغز ممکن است در مقایسه با کرانیوتومی بزرگتر که شامل برداشتن بخشی از جمجمه است، کمتر تهاجمی باشد.
در نظر گرفتن اهداف جراحی:
انتخاب بین آندوسکوپی ترفین و تکنیک های ترفین سنتی به عوامل مختلفی از جمله اهداف جراحی، محل آناتومیکی، وضعیت بیمار و تخصص جراح بستگی دارد.
در برخی موارد، جراحی های باز سنتی ممکن است برای دستیابی به نوردهی بهینه و دسترسی به ناحیه مورد نظر، به ویژه برای روش های پیچیده یا در بیمارانی که ملاحظات آناتومیکی خاص دارند، ضروری باشد.
مزایای ترفین آندوسکوپی:
تکنیک‌های ترفین آندوسکوپی مزایایی مانند برش‌های کوچک‌تر، کاهش ترومای بافتی، افزایش تجسم و زمان بهبودی سریع‌تر را در مقایسه با برخی از جراحی‌های باز سنتی ارائه می‌دهند.
این مزایا باعث می‌شود ترفین آندوسکوپی مخصوصاً برای روش‌های خاصی که دسترسی کم تهاجمی امکان‌پذیر و مطلوب است، مناسب باشد.
