مکانیک پشت ابزارهای جراحی کم تهاجمی در قلب جراحی کم تهاجمی مجموعه ای از ابزارهای مهندسی شده قرار دارد که به جراحان اجازه می دهد با کمترین اختلال به نواحی داخلی بدن دسترسی پیدا کنند. این ابزار معمولاً از طریق برش های کوچکی که در پوست ایجاد می شود وارد می شوند. آنها ممکن است به یک دوربین فیلمبرداری متصل شوند و به جراح اجازه می دهند محل جراحی را روی یک مانیتور در زمان واقعی مشاهده کند.
عناصر رایج ابزارهای کم تهاجمی عبارتند از:
نکات کوچک و تخصصی: این ابزارها اغلب دارای نکات تخصصی برای برش، تشریح یا سوزاندن بافت با دقت هستند.
شفت‌های انعطاف‌پذیر: بسیاری از این ابزارها مجهز به شفت‌های انعطاف‌پذیر هستند که می‌توان آنها را در اطراف اندام‌ها و بافت‌ها مانور داد بدون اینکه آسیب قابل توجهی ایجاد کند.
دوربین‌ها و چراغ‌های مینیاتوری: این دوربین‌ها تصاویری با وضوح بالا برای راهنمایی جراح در طول عمل ارائه می‌دهند.
دقت و کنترل بهبود یافته یکی از مزایای کلیدی ابزارهای جراحی کم تهاجمی، دقت بیشتر آنهاست. اندازه کوچک و طراحی سبک وزن این ابزارها به جراحان کنترل بهتری بر روی روش می دهد و امکان برش های دقیق تر و دستکاری بافت را فراهم می کند. جراحان می توانند با اطمینان بیشتر عمل کنند و بدانند که خطر آسیب تصادفی به بافت های اطراف کاهش می یابد.
علاوه بر این، با فناوری هایی مانند جراحی رباتیک، جراحان می توانند روش ها را با دقت باورنکردنی انجام دهند. سیستم‌های رباتیک، مجهز به ابزارهای کم تهاجمی، به جراحان اجازه می‌دهند تا ابزارها را از راه دور با دقت بالا کنترل کنند، مهارت بیشتری و توانایی انجام تنظیمات دقیق در زمان واقعی را فراهم می‌کنند.
مزایای بیمار محور در حالی که جنبه های فنی جراحی کم تهاجمی بسیار مهم است، مهم ترین مزایای آن برای بیماران است. برش‌های کوچکتر منجر به درد کمتر، کاهش اسکار و زمان بهبودی سریع‌تر می‌شود. با جراحی سنتی، بیماران اغلب به چند روز یا چند هفته در بیمارستان نیاز دارند. با این حال، با جراحی کم تهاجمی، بسیاری از بیماران می توانند در همان روز یا در عرض چند روز پس از عمل به خانه بروند.
علاوه بر این، این نوع جراحی ها به طور کلی خطرات کمتری دارند. برش های کوچکتر به معنای احتمال کمتر عفونت است و دقت ابزار کمک می کند تا احتمال عوارض حین یا بعد از جراحی به حداقل برسد.
پیشرفت‌ها در تصویربرداری و تجسم توسعه فناوری‌های تصویربرداری پیشرفته، مانند تصویربرداری سه بعدی، قابلیت‌های ابزارهای جراحی کم تهاجمی را نیز بهبود بخشیده است. دوربین‌های با وضوح بالا نمای دقیقی از ناحیه جراحی ارائه می‌دهند و به جراح اجازه می‌دهند با دید بهتر عمل کند. فناوری‌های تجسم بی‌درنگ مانند واقعیت افزوده (AR) به طور فزاینده‌ای در سیستم‌های جراحی ادغام می‌شوند و راهنمایی‌های دقیق‌تری را در طول جراحی ارائه می‌دهند.3
